Ο λογος;
Γιατί τη σημαία τη σήκωσε η Αναστασία.
Η Αναστασία είναι ένα παιδί με κινητικά προβλήματα, ένα παιδί που έχει περάσει πολλές μερες της ζωής του μέσα στα νοσοκομεία με αποτέλεσμα να μην είναι η άριστη μαθήτρια.
Είναι μια μέτρια μαθήτρια, οπως και πολλά αλλά παιδια, αλλά με ένα πολύ δυνατό χαρακτήρα.
Παλεύει παρά πολλά πραγματα με θάρρος και αξιοπρέπεια.
Ένα παιδί που θέλει να συμμετέχει σε ολα τα δρώμενα του σχολείου της.
Μόνη της, θυμαμαι, πέρσι ζήτησε να παρελάσει κι έκανε μεγάλο αγώνα, τόσο στις πρόβες όσο και την ώρα της παρέλασης.
Και τα είχε καταφέρει.
Και τοτε είχε πάλι καταχειροκροτηθεί στην τελευταία γραμμή του σχολείου μας.
Αλλά και στο τέλος της σχολικής χρόνια συμμετείχε στο θεατρικό που είχαμε ανεβάσει στο φεστιβάλ Γόρτυνας. Και πάλι μας συγκίνησε.
Και δεν τα λέω ολα αυτά για να ύμνησε την Αναστασία… η Αναστασία δεν έχει αναγκη κανένα να την υμνήσει.
Τα λέω απλά για να εκφράσω τα παραπονα μου για όλους αυτούς που κρίνουν το κάθε νομο χωρίς να τον σκεφτούν σωστα και ολόπλευρα.
Ναι… θυμάμαι, λιγο καιρό πριν, πολλοί να κρίνουν νόμο για την κλήρωση του σημαιοφόρου σαν ένα από τα χειροτερα πραγματα τα οποία θα μπορούσαν να ψηφιστούν σε αυτην την χώρα.
Κι όμως, αυτή η κλήρωση εδώσε τη δυνατότητα σε εκατοντάδες παιδια να σηκώσουν τη σημαία που ποτέ δε θα είχαν τη δυνατότητα.
Και δε θα είχαν την δυνατότητα όχι γιατί δεν προσπαθούν να είναι άριστοι μαθητες,
αλλά…
γιατί μπορεί να αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας που να τους κρατούν πολλές φορες μακρια από το σχολείο.
Ή γιατί είναι μαθητες με μαθησιακές δυσκολίες, δυσλεξία, δυσαριθμησία κ.α
Ή γιατί οι γονείς τους δεν έχουν το χρόνο να σταθούν δίπλα τους και να τα βοηθήσουν, να τα συμβουλεύουν, να τα καθοδηγήσουν να διαβάσουν,
Ή γιατί εμείς οι δάσκαλοι δεν τους δώσαμε τις σωστές ευκαιρίες, τις σωστές βάσεις ή το πιο απλό δεν τους δείξαμε αγάπη, ώστε μέσα από την αγάπη μας να αγαπήσουν κι αυτά το σχολείο, τα γράμματα, τη γνώση…
Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για τους οποίους σίγουρα δεν φταίνε αυτές οι αθώες ψυχούλες…
Και τα λέω ολα αυτά γιατι σκέφτομαι το νέο νόμο που κατηγορούμε αυτές τις ημέρες. Το νόμο που από τα 15 του χρόνια το παιδί θα μπορεί να επιλέγει…
Εμείς οι σοφοί, οι φυσιολογικοί, που είμαστε σωστοί σε όλα, καλό θα είναι να σκέφτομαστε ότι τα πάντα δεν είναι μόδα αλλά και φύση. Και να μην κατηγορούμε τίποτα αν πραγματικά δεν το γνωρίζουμε, δεν ξέρουμε τι βιώνουν κάποιοι άνθρωποι που είναι διαφορετικοί από εμάς. Και όταν λέω δεν ξέρουμε τι βιώνουν, εννοώ τι βιώνουν εξαιτίας της δικιάς μας συμπεριφοράς.
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940!
Ζήτω η Ελλάδα!
Χρόνια μας πολλά!
Κείμενο : Ερμιόνη Κυριακάκη …
