Ο Βασίλης, ήταν το μεγαλύτερο παιδί της αδελφής του πατέρα μου Ασπασίας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Γωνιές Μαλεβυζίου Ηρακλείου Κρήτης. Οπως και η μητέρα του, είχε μεγάλη έφεση στα γράμματα και πέρασε αριστούχος στη Σχολή Ευελπίδων, όπου ήταν αρχηγός της τάξης του και παράλληλα πρωταθλητής Ελλάδος στην ξιφασκία. Toν Ιουλιο του 1974, συμμετείχε στην αποστολή αυτοκτονίας ΝΙΚΗ στην Κύπρο, κατά την οποία τα πρώτα αεροσκάφη που προσεγγισαν στο αεροδρομιο Λευκωσίας με σβησμένα σήματα και “σιγη ασυρματου” , εβλήθησαν και καταρρίφθηκαν από φίλια πυρά.
Ο Βασίλης, υπολοχαγός τότε, ηταν επικεφαλής της δυναμης του ενός από τα NORATLAS και συγκεκριμενα του πρωτου που κατάφερε να προσγειωθει στον αεροδιάδρομο χωρίς να προλάβει να βληθεί.
Βγηκε πρώτος από το αεροσκάφος με κινδυνο της ζωης του, κρατωντας το αυτόματο όπλο του προτεταμένο και φωναξε σε προσεγγίζον τζιπ της Κυπριακής Εθνοφρουράς, ότι ειναι Ελληνες, ζητώντας κατάπαυση του πυρός.
Μαζι με τους συμπολεμιστές του, αναπτύχθηκαν ταχύτατα για την προστασία του αεροδρομιου της Λευκωσίας και κατάφεραν με σκληρές και φονικές μάχες, να μην περάσει στις τουρκικές στρατιωτικες δυναμεις. Αργοτερα, εστάλη στο οχυρο του Αγιου Ιλαρίωνα, επάνω από την Κηρύνεια, όπου ανέλαβε την πολύ δύσκολη αποστολή της συντεταγμένης υποχώρησης και συμπτυξης των ελληνικών δυνάμεων μέσα από τον Πενταδάκτυλο. Με τον τροπο αυτό αποφεύχθηκε η ολικη καταστροφη της ελληνικης δύναμης που προασπιζόταν το οχυρό. Στις μάχες που έλαβε μέρος, τραυματιστηκε δυο φορές, τη μία φορά με διαμπερές τραύμα και νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο της Λευκωσίας. Για την πολεμική του δράση παρασημοφορήθηκε…
Δυστυχώς, επειδή δεν εδωσε γην και ύδωρ σε κανένα πολιτικό κόμμα, όταν είχε ερθει η σειρά του να προαχθεί κατ εκλογήν σε συνταγματάρχη, αυτός ο μπαρουτοκαπνισμένος και ήρωας αξιωματικός, παρεκάμφθη από καποιο αλλο άκαπνο κομματόσκυλο και δεν προήχθη κατ εκλογήν.
πογοητευμένος, δήλωσε παραίτηση από το στράτευμα και λόγω του ότι ειχε τελειωσει παράλληλα με την στρατιωτικη του καρριέρα και την Σχολή Οικονομικων και Πολιτικών Επιστημών της Θεσσαλονίκης και είχε διάθεση προσφοράς για τα κοινά στην ιδιαιτέρα πατρίδα του, έβαλε υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος και εξελέγη δημαρχος Τυλίσσου-Γωνιών στην επαρχία Μαλεβυζίου, του νομου Ηρακλείου. Κατά τη διαρκεια της θητείας του παρήγαγε σημαντικό έργο που εκτιμήθηκε από τους συμπολίτες του. Ομως δυστυχως, και ενω η επανεκλογη του ηταν σχεδον βέβαιη, σε επόμενες εκλογές ο αντιπαλος του κατάφερε με αθέμιτους τρόπους να του αποσπασει τη νικη…
Ο Βασίλης, ήταν από τα πλέον αγαπημένα ανιψια του συχωρεμένου του πατέρα μου. Τον αποκαλούσε “ο ήρωας ανηψιός μου”. Δεν θα ξεχασω πως αν και έμενε στην Κρητη, ηρθε τοσο στην κηδεια, οσο και στα “σαράντα” του πατέρα μου, που τον εκτιμούσε πάρα πολύ. Και βεβαια δεν θα ξεχασω ποτέ τη λεβεντιά του και το θάρρος του και την αληθινή αγάπη του για την πατρίδα, χωρίς πολλά μπλα μπλα και υστεροβουλία. Ηταν ένας άνθρωπος της προσφοράς. Στα αγαπημένα μου ξαδέλφια, Κωστούλα και Σωκράτη, στέλνω τα πιο θερμά μου συλλυπητηρια. Ας είναι ελαφρύ το χώμα της λεβεντογέννας Κρήτης που θα τον σκεπάσει
(Από τον αγαπημένο ξέδερφο: George Nathenas )
