Τα Λόγια του Γνωστού Ηθοποιού Θοδωρή Αντωνιάδη για τον Μεγάλο Άνθρωπο- Ποιητή και Δάσκαλο…
Καλέ μου, ΑΚΡΙΒΕ ΜΟΥ,γενναιόδωρε ΔΑΣΚΑΛΕ και άνθρωπε του πολιτισμού και της καρδιάς μας!!!Συνειδητοποιώ (αν και το ξέρω), απο όλα αυτά τα μηνύματα που βλέπω για το “φευγιώ”σου, πόσοι άνθρωποι σε αγαπάνε, σε εκτιμάνε βαθιά και με πόσους είχες αναπτύξει προσωπική σχέση (ακόμα και ερήμην σου) μέσα απο τον πολιτισμό και τον λόγο σου! Ταπεινά και πλυμμηρισμένος απο ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ,ΤΙΜΗ και ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ,θα πω πως ήμουν απο τους τυχερούς που η γνωριμία μας,( λόγω της γενναιοδωρίας σου να ασχοληθείς και να με διδάξεις με τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ σου τρόπο,τη γνώση και τη σκέψη σου), αποτελεί ΦΑΡΟ αναμμένο στη ζωή μου!!! Κρατώ πολύτιμη μνήμη και ακριβό φυλαχτό όλες τις συναντήσεις μας και την τελευταία μας πρόσφατη τηλέφωνικη επικοινωνία,(πάντα τις μεγάλες βραδυνές ώρες),όπου πρώτη και τελευταία φορά σου μίλησα στον ενικό και μόνο σε αυτή τη φράση,την οποία στη λέω και σήμερα…
Σε ευχαριστώ για όλα και Σ΄ΑΓΑΠΑΩ ΜΑΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ!
Υ.Γ: “Έφυγες”ξημερώματα ΚΥΡΙΑΚΗΣ…την πιο “συμβολική” ώρα και ημέρα της βδομάδας ποιητή της καρδιάς μας…
Και τώρα???
“Εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα,δε θα χεις κάτι για να μας πείς”…
