Γράφει :η Ύβα Κουμαντάκη…
(Απόσπασμα απο την Ραδιοφωνική εκπομπή « Στον Δευτερο Καφε» του Ραδιο Μοιρες 97,1
Τίτλος
Για το καλο μας ειναι οτι δεν κανει κακό στον διπλανό μας…
Μια μερα πριν συνομιλήσω με τον Γιάννη Μηλιώκα στον αέρα της εκπομπής άρχισα λιγο να ψάχνω στο διαδίκτυο παλιότερες συνεντεύξεις του και αναρτήσεις προσπαθώντας να προετοιμάσω την δίκη μας συζήτηση. Στην διάρκεια της συζήτησης μας όμως εκτός άερα κατάλαβα ότι δεν ήταν απαραίτητη καμία προετοιμασία. Μου ζήτησε σχεδόν παρακαλετά να του απευθύνω το λόγο στον ενικό και η συζήτηση ξεκίνησε με αφορμή την συναυλία του Ωδείου Κονσέρτο στις Μοίρες που με μεγάλη χαρά οπως μου είπε αποδέχτηκε την πρόσκληση της Νεκταρίας Δασκαλάκη να βρίσκετε στην Κρητη κοντά μας.
Η αισθητική του δεν του επιτρέπει να βάζει τίτλους πανω απο οσο αντέχει μου είπε, απο την υπερβολή ενοχλείτε. Σημασία έχει να περνάμε πάνω από τον πήχη, όσο για το λιγότερο το έχει σπουδάσει, το λίγο είναι περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε.
Η έννοια του ολιγαρκή αν σου πάει στο χαρακτήρα σου και το αντέξεις τότε θα δεις τα πράγματα τελείως διαφορετικά.
Θα μας χαριστούν όλα σε μία εποχή που δεν θα τα θέλουμε όλα.
Όποτε μας προτείνει να μείνουμε στην απλότητα και στην χαρά και στην δωρικότητα που μας έχουν διδάξει οι πρόγονοι μας και να δούμε τι ήρθαμε να κάνουμε και όχι την ήρθαμε να πάρουμε.
Από το Γιάννη Μηλιώκα εισπράξαμε πολλά μέσα από τη σιωπή του και ακόμα περισσότερο μέσα από τον λόγο του τη μουσική του, την ένταση του, τον προβληματισμό του. Ξεκίνησε από μία αίσθηση ελλιπούς γνώσεις και έλλειψη της αισθήσεις του. Απο το τι είναι στο τι θέλει να κάνει.
Οταν έφτασε η εποχή του 85´ και μετα που Εισέπραξε το χειροκρότημα αναρωτήθηκε πραγματικά αν το άξιζε … και είπε όχι.
Τώρα μετά από τόση αποχή νιώθω ότι εισπράττω το χειροκρότημα, χωρίς να έχω παρουσίαση ακόμα την αποχή μου τον 17 χρονών την δημιουργική μου αποχής μου είπε , έχω συνεργάτες που με πλαισιώνουν και έχω πολλά να παρουσιάσω από δω και πέρα.
Σχετικά με το project μαθαίνοντας τους έλληνες καλλιτέχνες από το Ωδείο κονσέρτο για την πρόσκληση που το έκανε η υπεύθυνη Νεκταρία Δασκαλάκη θεωρεί ότι ήταν μεγάλη του χαρά να την δεχτεί γιατί αντιλαμβάνεται και την λαχτάρα αλλά και την δουλειά που έχει προηγηθεί για να παρουσιαστεί η συναυλία από μαθητές και εκπαιδευτικούς.
Θεώρησα λεει ότι δε χρειαζόταν να επέμβω καθόλου, άφησα εν λευκώ την τέχνη μου στα χέρια των εκπαιδευτών Και των μαθητών και περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία να δω τι έχουν ετοιμάσει. Ξέρω ότι θα υπάρχουν μαθητές από τεσσάρων χρονών. Ειμαι λίγο βρισιάρης και δεν ξέρω πως θα το αντιμετωπίσω, τα τραγούδια μου δηλαδή (Γέλια )
Εχουν διοργανωθεί ξανά βραδιές που έχουν χρησιμοποιήσει τα τραγούδια μου και με έχουν προσκαλέσει να τις παρακολουθήσω και δεν πήγα.
Δεν είναι του χαρακτήρα μου να κάθομαι στην πρώτη γραμμή και να εισπράττω δόξες.
Η Σχέση σου με την Κρητη ;
Εχω ζήσει στην Κρήτη περίπου δύο χρόνια σε Ηράκλειο και Χανιά δεν ξέρω ακομα αν είναι όλοι καλοι άνθρωποι ή έτυχα με καλους ανθρωπους και πραγματικά συγκινούμαι κάθε φορά που το σκέφτομαι. Έμπαινα στο καράβι να φύγω από την Κρήτη και με αποχαιρετούσαν με μεγάλη συγκίνηση , έπαθα πλάκα με την μεγαλοσύνη των Κρητικών λες και έχετε ένα κόφτη μέσα σας και πετάτε την κακία και παρουσιάζεται μόνο την αγάπη, Η Κρητικοί το παρακάνουν μέχρι θέμα παρεξηγήσεων δεν σου πάει να βγάλεις κακία σε Κρητικό εγώ έχω αυτή την εικόνα για την Κρήτη την βάζω πρώτη στην καρδιά μου.
Αναρωτήθηκα πόσο ψύχραιμος είναι ο Γιαννης μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν στην καθημερινότητα μας με πόση ευκολία κλείνεις τα αυτιά του στις σειρήνες.
Ειχα την τύχη να εχω δύσκολη διαδρομή στη ζωή. Εργαζόμουν από πεντέμισι χρόνων στην ταβέρνα του παππού μου, από τα 12 έως 18 στο μηχανουργείο του πατέρα μου και μετά σχολείο και πάντα εργαζόμουν προσπαθώντας να κλέψω χρόνο για να κάνω πράγματα και όχι μόνο με το τραγούδι.
Ασχολουμε με άλλα εννέα πράγματα που με κάνουν να νιώθω άνθρωπος χωρίς εγωισμούς και νιώθω την νέα γενιά οτι μου μοιάζει περισσότερο ή της μοιάζω γιατί έχουν τη γνώση των προηγούμενων.
Τα παιδιά σήμερα ξέρουν περισσότερα από εκείνους και η σεμνότητα τους είναι συγκινητική, είναι η καλύτερη γενιά που έχω δει στη ζωή μου σε μία εποχή που όλοι βομβαρδίζουν τους νέους γιατί δεν μοιάζουν στους προηγούμενους και έχω να πω στους νέους ένα μπράβο και είναι τιμή μου που με θέλουν και με δέχονται και με ακούν και με έχουν στην παρέα τους.
Τα παιδιά δεν ξέρουν τι θέλουν γιατί δεν έχουν την ωριμότητα των μεγάλων αλλά ξέρουν πολύ καλά τι δεν θέλουν και αυτό είναι μια πολύ καλή αρχή και θα κρατήσουν αυτή τη στάση γιατί ξέρουν ότι αυτή είναι η σωστή στάση.
θα ταυτιστούν με τους μεγαλύτερους αν έχουν μια σωστή ιδέα και είχαν το θάρρος να πουν τα πράγματα με το όνομά τους.
Τον ρώτησα ποιο συναίσθημα κρατάει απο τα παιδικά του χρόνια μέσα του. Εχω ενα αναλλοίωτο παιδί μεσα μου και δεν το διαπραγματεύομαι με τίποτα θεωρώ τον εαυτό μου ένα παιδί.
Φωτογραφίες:Ζαχαριάς Ορφανουδάκης
