Ο συνταξιούχος δάσκαλος και συγγραφέας Γιώργος Ζωγραφάκης από το Ζαρό Δήμου Φαιστού που ζει στον Πολύγυρο Χαλκιδικής, έζησε πρόσφατα «μια σπουδαία ώρα», όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος, συναντώντας πρώην μαθητές του… «υπερξηντάχρονους» σήμερα!
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο κ. Γ. Ζωγραφάκης…
«Μια σημαντική, μια σπουδαία ώρα για μένα ήταν η Κυριακή 12 Ιανουαρίου, όταν βρέθηκα ανάμεσα σε αγαπημένα “παιδιά“, στην Ορμύλια Χαλκιδικής.
Αυτά τα παιδιά -ήδη υπερεξήνταχρονοι, πολλοί παππούδες και γιαγιάδες – είχαν τελειώσει την ΣΤ΄ τάξη του Δημοτικού Σχολείου Ορμύλιας το 1971.
Είχαμε περάσει μια όμορφη και αποδοτική χρονιά, από τον Σεπτέμβρη του 1970, που τους είχα πάρει -διαδεχόμενος τον καλό συνάδελφο Γρηγόρη Τουμανίδη, που είχε μετατεθεί από την Ορμύλια, ως τον Ιούνιο του 1971.
Ήταν μια από τις καλύτερες τάξεις που είχα στα υπέρ 30 χρόνια υπηρεσίας μου σε διάφορα δημοτικά σχολεία της Χαλκιδικής.
Με θυμήθηκαν, λοιπόν, και με κάλεσαν στην εκδήλωσή τους προχτές.
Με τίμησαν -εμένα και τη γυναίκα μου, Χαρίκλεια – μου πρόσφεραν έναν ωραίο πίνακα, έργο της Φιλιώς Βέκη και μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου, “δια χειρός” Κουτσουλουδά.
Ήταν όντως μια σπουδαία ώρα: Όταν ένας δάσκαλος καλείται και τιμάται από παλιούς μαθητές του, με τους οποίους έζησε μια αξέχαστη χρονιά, από το 1970-71, μόνο που ΑΞΙΩΝΕΤΑΙ αυτό το πράγμα, είναι σπουδαίο γι’ αυτόν.
Κι αυτό κάνει το “επάγγελμα” του εκπαιδευτικού από τα πλέον ξεχωριστά, ικανά να αμύνονται απέναντι στον χρόνο, που σιγά σιγά τα πάντα φθείρει και σβήνει.
Ευχαριστώ και από τη θέση αυτή -όπως τους ευχαρίστησα βέβαια, ειλικρινά – όλους που παραβρέθηκαν και καλο-χαιρετηθήκαμε, ιδιαίτερα βέβαια την Αννέτα Τσαμακδά, που είχε τις επαφές μαζί μου και τον Αλέξανδρο Στεργιούδη, συνδιοργανωτή και φωτογράφο.
Μπράβο, “παιδιά”. Με αξιώσατε να ζήσω μια “σπουδαία ώρα”! Να είστε πάντα καλά, και να συνεχίσετε αγαπημένοι (θυμηθήκαμε και τους τρεις “απόντες”, που έχουν “φύγει” από την όμορφη αυτή ομάδα…)».
Πηγή:Δια-SOS-τε την Μεσαρά…
