Η επιδημία πανούκλας του Μεσαίωνα (1348-1350) αποτέλεσε ίσως τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή στην ιστορία. Πήρε τη μορφή πανδημίας και ο δείκτης θνησιμότητας ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Για να μειωθεί ο κίνδυνος μετάδοσης της πανώλης, όλα τα καράβια από το 1347 και μετά απομονώνονταν για 40 μέρες, γεγονός από το οποίο προέκυψε η λέξη καραντίνα, από τη γαλλική έκφραση une quarantaine de jours, δηλαδή, 40 μέρες….
Ένα φάρμακο κατά της πανώλης μας περιέσωσε ο περιηγητής Sonnini. Το φάρμακο αυτό του το είχαν εκμυστηρευτεί δυο Φραγκισκανοί μοναχοί το 1788 και μάλιστα ότι ήταν φάρμακο αλάνθαστο, γνωρίζοντας το από προσωπική πείρα.
” Να πίνεις κάθε πρωϊ νηστικός μια κούπα από το κάτουρό σου, με λίγο λεμόνι ”(Ένθ’ αν’ σ’ 176)
Εξ’ άλλου υπήρχε και μια κυπριακή επωδή για άρρωστο που πίνει το κάτουρο του για τη θεραπεία του ίκτερου (τζαννίν): ”Απάνω στο καλαδρωπάριν (μαδραγόρα) τρεις μέρες κατουρά ο άρρωστος κάθε μέραν τσ’ αί πίνει τρία ροφήματα απ’ το κατούρημά του” ( Στιλ. Κυριακίδη, Κυπριακαί Επωδαί, Λαογρ., τ. Στ’ (1918), σ. 611-612).
ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΟΥΔΑΚΗΣ.
