Συμπληρώνονται τρία χρόνια από το χαμό που καταξιωμένου Μοιριανού Εκπαιδευτικού και Ανθρώπου Κωστή Τζωρτζάκη!Το “e-mesara.gr”, ως ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του, δημοσιεύει το κείμενο της ομιλίας του Λυκειάρχη Μοιρών Δευκαλίωνα Μανασάκη, στην εκδήλωση – μνήμης για τον Κωστή, που πραγματοποιήθηκε στο ΓΕΛ Μοιρών πριν δυο χρόνια!Του Δευκαλίωνα Μανασάκη *Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός ακριβώς χρόνου από την απώλεια του αλησμόνητου συναδέλφου και φίλου Κωστή Τζωρτζάκη, ο σύλλογος διδασκόντων του ΓΕΛ Μοιρών σε συνεργασία με την οικογένεια του εκλιπόντος οργάνωσε μια σεμνή εκδήλωση μνήμης για να θυμηθούμε το δάσκαλο και τον άνθρωπο Κωστή Τζωρτζάκη.Σκοπός της σημερινής μας εκδήλωσης ήταν να θυμηθούμε τόσο οι μεγαλύτεροι, όσο και οι νεότεροι μαθητές τον προικισμένο επιστήμονα και τον ευαίσθητο άνθρωπο που μοιραστήκαμε μαζί του χαρές και λύπες. Θέλαμε να ξεφυλλίσουμε όλοι μαζί το βιβλίο της ζωής του αξέχαστου συναδέλφου και φίλου προσθέτοντας ο καθένας μια πινελιά από όσα θυμάται από τον Κωστή.Μέσα από τα λόγια, τις μαρτυρίες, τις φωτογραφίες και τις νότες προσπαθήσαμε να σκιαγραφήσουμε, όσο καλύτερα μπορούμε το πορτραίτο του.Ο Κωστής Τζωρτζάκης ήταν ένας σπουδαίος επιστήμονας με βαθιά γνώση του αντικειμένου του και ένας ακούραστος δάσκαλος με όραμα και ανησυχίες που άφησε το προσωπικό του στίγμα στο σχολείο μας. Αγάπησε τη φυσική και τη δίδαξε με πάθος και μεθοδικότητα στους μαθητές του, κάνοντας τους να ανακαλύψουν από κοινού τους νόμους που τη διέπουν. Συνεχώς, ακόμη και άρρωστος στο κρεβάτι, έγραφε σημειώσεις με πάρα πολύ καλές ασκήσεις, ερωτήσεις και προβλήματα φυσικής. Φέτος δίνω στους μαθητές κατεύθυνσης της Γ’ λυκείου από αυτές τις σημειώσεις του Κωστή, γιατί πέρα από τη μνήμη του είναι πολύ καλά επιλεγμένες και θα βοηθήσουν ουσιαστικά τους μαθητές μας. Το μέγεθος του ζήλου και της αγάπης για τη δουλειά του και την τάξη ήταν τέτοιο ώστε όταν έκανε χημειοθεραπεία διαρκείας, κουβαλούσε μαζί του κρυμμένη κάτω από τα ρούχα του τη συσκευή χημειοθεραπείας και έμπαινε στην τάξη για να μην χάσουν οι μαθητές του μάθημα, παρόλο που οι παρενέργειες ήταν πολύ οδυνηρές.Στην τελευταία μου επίσκεψη στο νοσοκομείο λίγες μέρες πριν πεθάνει, ενώ ουσιαστικά ψυχομαχούσε, παρουσία του Χρήστου του αδερφού του ο οποίος μπορεί να το βεβαιώσει, η μόνη αγωνία του ήταν πως θα αναπληρωθούν οι ώρες που χάνει στο σχολείο. Όταν λοιπόν τον βεβαίωσα ότι αναπληρώνω τα μαθήματα που χάνει, ανακουφίστηκε πάρα πολύ και ο Χρήστος μου είπε ότι πέρασε μια πάρα πολύ καλή βραδιά, σαν να ήταν αυτό το μεγαλύτερό του πρόβλημα.Ασχολιόταν με οποιαδήποτε εργασία χρειαζόταν το σχολείο. ήταν συγχρόνως, μαραγκός, σιδεράς, ηλεκτρονικός και γενικά πολυτεχνίτης και έφτιαχνε οτιδήποτε πρόβλημα είχε το σχολείο. Αγαπούσε, όμως, και το βιβλίο σε όλες του τις μορφές το σχολικό, λογοτεχνικό και το επιστημονικό. Κάθε χρόνο μέσα στο καλοκαίρι ή στις αρχές του Σεπτεμβρίου με περίσσιο ζήλο παρελάμβανε και ταξινομούσε τα βιβλία για να τα μοιράσει στους μαθητές. Ήταν, όμως, και άριστος γνώστης των ελληνικών γραμμάτων και της ελληνικής γλώσσας. Η φιλομάθειά του τον έκανε να μάθει μόνος του ξένες γλώσσες, όπως γερμανικά και αγγλικά.Θέλω όμως να πω και δύο λόγια για τον αγαπημένο μου φίλο γιατί πέρα από συνάδελφος ο Κωστής ήταν και αγαπημένος μου φίλος. Ο Κωστής ήταν η ψυχή της παρέας. Τα πρώτα χρόνια που διοριστήκαμε, σχεδόν κάθε βράδυ μαζευόμασταν πολλοί καθηγητές στο σπίτι του, χορεύαμε με τους ήχους της κιθάρας του και τραγουδούσαμε με τα τραγούδια που έπαιζε. Δεν έχω γνωρίσει στη ζωή μου, χωρίς δόση υπερβολής άτομα με τέτοιο χιούμορ. Έλεγε ιστορίες, ανέκδοτα που σε έκαναν να λύνεσαι στα γέλια. Οι άνθρωποι που έκανε ο Κωστής παρέα, είναι από τους πολύ τυχερούς που έχουν κερδίσει τεράστια πράγματα από αυτόν.Ο Κωστής θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας γιατί και ο ίδιος είχε μια καρδιά γεμάτη καλοσύνη και ένα καλό λόγο για όλους. Πραγματικά είναι δύσκολο να αποδώσεις το μεγαλείο της ψυχής του, αφού τα λόγια φαντάζουν λίγα και φτωχά μπροστά στο ήθος, στην αξιοπρέπεια και την ανιδιοτέλεια του.Πάνω από όλα υπήρξε ένας παιδαγωγός γεμάτος ευαισθησίες που αγάπησε τους μαθητές του σαν δικά του παιδιά προσπαθώντας να τους μεταδώσει όχι μόνο γνώσεις, αλλά αξίες, ήθος και πολιτισμό.Ο Κωστής, ο δικός μας Κωστής, ήταν και θα είναι για πάντα ένα ανήσυχο πνεύμα με ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές αναζητήσεις με πολλά ταλέντα και δεξιότητες. Κανείς δε θα ξεχάσει την αγάπη του για τη μεγάλη του επιστήμη τη Φυσική, την αγάπη του για τη μουσική, το τραγούδι, τη φωτογραφία, τον κινηματογράφο, την καλή παρέα και τους εκλεκτούς φίλους.Αυτός ήταν ο δικός μας Κωστής και θα τον θυμόμαστε πάντα. *          Ο κ. Δευκαλίων Μανασάκης είναι Λυκειάρχης του ΓΕΛ Μοιρών…