Κείμενο -Φωτογραφία: Γεώργιος Χουστουλάκης
Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, η αν το ξετρεξα εγώ, αλλά από μικρός είχα μια αγάπη στο γραπτό λόγο…
Η δυνατότητα να μπορώ να παίζω με τις λέξεις και να τις χειρίζομαι όπως θέλω πάντα μου άρεσε!
Και δεν θα το πρόσεχα, αν δεν μου το επισημαίνανε οι φιλόλογοι στο γυμνάσιο (6ταξιο).
Με την ένδειξη ”να διαβαστεί”, κάθε φορά που γράφαμε έκθεση, εμένα αυτό μου έδινε φτερά!
Επηρεασμένος δε πολύ από την Οριάνα Φαλάτσι, τον Καζαντζάκη τον Ερωτόκριτο, την Ερωφίλη και άλλα λογοτεχνικά βιβλία, σιγά σιγά έφτιαξα το δικό μου στυλ στο να γράφω και να διαβάζονται τα κείμενα μου και σήμερα!
Το ένα ήταν αυτό, το άλλο τα χιλιάδες χαρτάκια, φυλλάδια και άλλα τετράδια που κρατούσα άπειρες σημειώσεις κατά καιρούς, σχεδόν από παιδί!
Σε συνδυασμό αυτά τα δύο και το τρίτο το μεράκι, κάνω σήμερα τις προσπάθειές μου στο γραπτό λόγο!
Σε συνδυασμό αυτά τα δύο και το τρίτο το μεράκι, κάνω σήμερα τις προσπάθειές μου στο γραπτό λόγο!
Κι αν μου λένε πολλοί πως τα καταφέρνω καλά, δεν σημαίνει πως τα καταφέρνω εξ ίσου καλά και στο…προφορικό λόγο!
Ο προφορικός θέλει άλλου είδους ταλέντα!
Έκανα όμως και ορθογραφικά λάθη τα οποία και σήμερα προσπαθώ να διορθώνω, έγραφα πολύ γρήγορα, που στο τέλος…μουδε εγώ δεν έβγαζα τα γράμματά μου!
Εδώ θα μου πεις πως είχα το ταλέντο να διαπρέψω σα γιατρός!
Ποιανού βγάζεις σήμερα τα γράμματά του;
Αυτά επί τη ευκαιρία, μια που έπιασε το χέρι μου το παλιό τετράδιο της έκθεσης σαν ταχτοποιούσα το γραφείο μου…
Κλείνοντας το κείμενό μου θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους δασκάλους και στους καθηγητές μου για όσα μου πρόσφεραν
