Να ‘μουνε σήμερο κι εγώ, κοπέλι, στο χωργιό μου,
πρώτο κουδούνι τση χρονιάς, να ‘κούσω στο σκολιό μου.
Τη ντάσκα να γεμίζανε, βιβλία οι δασκάλοι,
μολύβγια και τεράδια, να ‘χω χαρά μεγάλη.
Να ζωγραφίζω όνειρα, να μάθω ιστορία,
προπαίδεια, αριθμητική, σωστή ορθογραφία.
Να πίνω αξημέρωτα, στο σπίτι μας το γάλα,
να δυναμώσω να γλακώ και να λαχτίζω μπάλα.
Πρώτος να μπαίνω στη γραμμή, μπροστά στο δάσκαλό μου,
να λέω το Πάτερ Ημών, να κάνω το Σταυρό μου.
Να ξαναζήσω του καιρού, τα παιδικά μου χρόνια,
απου τα ζούνε σήμερο και τα δικά μου εγγόνια…
Αντώνης κουκλινός
