Αφού χρησιμοποιήθηκε για αρκετές γενιές αιγοπροβάτων και γαιδουριών, καρφωμένο στο χώμα να κρατά το σχοινί τους σε σταθερό σημείο για να μην μπορούν να την κοπανίσουν, το σκουριασμένο “τζένιο” της φωτογραφίας κατέληξε πεταμένο κάπου στην ύπαιθρο όπου το εντόπισε ο φακός του “Διαsosτε”.
Οι συγκεκριμένοι πάσαλοι είναι δύο ειδών:
Τα ξυλότζενα (φτιαγμένα από ξύλο) και τα Σιντερότζενα / σιδερότζενα (φτιαγμένα από σίδερο).
τζενώνω/τζενιώνω (καρφώνω στη γη το τζένιο, στο οποίο είναι ήδη δεμένο το σκοινί κάποιου ζώου που μεταφορικά σημαίνει και σκλαβώνω),
ξετζενώνω (βγάζω απ’ τη γη το τζένιο – ελευθερώνω) και
το τζένωμα (το μπήξιμο, το χώσιμο, το κάρφωμα του τζενιού).
Όλ’ αυτά λέγονται στην Κρήτη. Αλλού χρησιμοποιείται όπως ακριβώς και το παλούκι.
Ετυμολογία
(Από το λατινικό genius -δαιμόνιο σε ρόλο φύλακα αγγέλου- από όπου προέρχονται: το τζίνι -ίσως και του παραμυθιού.
Μαντινάδα
Τη σκέψη μου μια ‘ργατινή / στο τζένιο δα τη δέσω / να δω χωρίς τσι έγνοιες σου / ανέ μπορώ να θέσω .
Πηγή:Δια- SOS- τε την Μεσαρά…
