Τούτο το νεοκλασικό κτίριο – κόσμημα που δεσπόζει στο κέντρο, στην καρδιά της αγοράς , των Αγίων Δέκα ,είναι σόκαιρο του επισκοπείου και του καφενείου του Φιλιπποσταυρή και χάρη στα χέρια των ανθρώπων που περιήλθε, μεταπολεμικά , διατηρείται σε άριστη κατάσταση , ατόφιο χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις πέρα από την εγκατάσταση σύγχρονων μέσων κλιματισμού…
Η προ αιώνος οικοδόμησή του απέχει παρασάγγας από τα σημερινά κτίρια – σπιρτόκουτα σε αισθητική που παραπέμπει σε μαστόρους με πολλή φαντασία και πολύ μεράκι!
Η διακόσμηση, τα χτερίσματα και η γενικότερη εξωτερική του εμφάνιση το καθιστούν αρχοντόσπιτο.
Ηταν συνιδιοκτησία του Λουλουδάκη Ιωάννη και της αδερφής του Λουλουδάκη Ευαγγελίας .
Ο όροφος αν και χωρισμένος εσωτερικά στα δύο, τον είχαν καταστήσει ενιαίο χώρο κατοικίας και συζουσαν, μιας και οι δύο έμειναν ανύπαντροι και ως εκ τούτου άτεκνοι.
Ήταν πλούσια διακοσμημένο και επιπλωμένο με αντικέ έπιπλα τύπου agle!
Το ισόγειο ήταν ενιαίος χώρος γενικού εμπορίου.
Τότε τα έλεγαν παντοπωλείο!!!!
Σήμερα σ’ αυτόν τον χώρο στεγάζονται τέσσερα ή πέντε μικρομάγαζα ενοικοικαζομενα από τους νυν ιδιοκτήτες Σταύρο Σταυριανουδάκη που κατέχει το μισό δυτικό μέρος του κτιρίου και Μιχάλη Πηρουνάκης που κατέχει το ανατολικό μέρος.
Το υπόγειο χρησίμευε ως αποθήκη εμπορευμάτων προς πώληση και μεταπωληση και ένα τμήμα της ως στάβλος μιας ουγγαρέζικης άσπρης φοράδας για τη μεταφορά των προϊόντων.
Ήταν μια τεράστια φοράδα . Παρόμοια φοράδα ή αλογο είχε και ο Γιαγός.
Φαμέγιο είχε τον Αποστόλη (Δε θυμάμαι επίθετο και καταγωγή) που αργότερα παντρεύτηκε την Ανδρονίκη της ΜΑΡΓΑΡΏΣ.
Ο Λουλούδης δε θυμάμαι αν ήπιε ποτέ του καφέ σε καφενείο!
Αυτό λέει άραγε τίποτα????
Άσπρος βουνός
