ΤΑ “ΚΕΡΑΤΑ” ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ…

Από

27 Ιανουαρίου, 2020

1659

Το κέρατο είχε χρησιμοποιηθεί στην αρχαιότητα σαν ποτήρι για κάθε είδους ποτό, από νερό και γάλα, αλλά κυρίως για κρασί σε γιορτές και τελετές.

Αρχικά, τα κέρατα-ποτήρια κατασκευάζονταν από κέρατα βοδιού και έγιναν «μόδα» από τους Θρακιώτες και του Έλληνες.

Έτσι, όσοι λαοί έρχονταν σε επαφή με αυτούς, υιοθετούσαν και στη δική τους παράδοση τα κέρατα, όπως οι Ρωμαίοι.

Όμως, σαν ποτήρια τα χρησιμοποιούσαν, επίσης, οι Σκύθες και οι Βίκινγκς, δείχνοντας πως η μετατροπή του κέρατου σε ποτήρι, ήταν κάτι κοινό σε όλο τον γνωστό αρχαίο κόσμο.

Στη διάρκεια των αιώνων διάφοροι πολιτισμοί δεν έμειναν μόνο στα βόδια και άρχισαν να τα κατασκευάζουν κέρατα από ξύλο, από κεραμικά, από γυαλί, ακόμη και από μέταλλο.

Μάλιστα, τα κέρατα που προορίζονταν για τους βασιλιάδες ή τους καλύτερους πολεμιστές, ήταν σκαλισμένα ή διακοσμημένα με χρυσό και ασήμι.

Στην Αρχαία Ελλάδα, τα αγγεία αυτά χρησιμοποιούνταν για κρασί κατά τη διάρκεια των εορτασμών του θεού Διονύσου.

Υπάρχουν πολλές απεικονίσεις του θεού του κρασιού στην Ελληνική τέχνη, να πίνει από ένα κέρατο.

Οι Ρωμαίοι ήταν γνωστοί για συναρπαστικά κατασκευάσματα από γυαλί, όπως και τα κέρατα που χρησιμοποιούσαν σαν ποτήρια.

Το γυάλινο κέρατο ήταν ένα σύμβολο της εξουσίας στην Αυτοκρατορία, και οι Ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν ως επί το πλείστον για να πίνουν σε γιορτές και σημαντικές τελετές.

Κατά τη διάρκεια της εποχής της μετανάστευσης των λαών, οι γερμανικές φυλές εμπνεύστηκαν από το όμορφο γυάλινο κέρας των Ρωμαίων και έφτιαξαν αργότερα τα δικά τους.

Τα κέρατα έγιναν δημοφιλή στη μεσαιωνική Ευρώπη τον 13ο αιώνα, αφού πολλοί ειδωλολατρικοί πολιτισμοί ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό.

Οι Χριστιανοί χρησιμοποίησαν τα κέρατα πόσης με ενθουσιασμό και τον 15ο αιώνα έγιναν τελετουργικά αγγεία.

Η μυθολογία προσφέρει αρκετές εκδοχές για την προέλευση του Κέρατος.

Η γνωστότερη σχετίζεται με τη γέννηση και την ανατροφή του θεού Δία ως βρέφους, το οποίο έπρεπε να αποκρυβεί από τον πατέρα του, τον Κρόνο, που έτρωγε τα παιδιά του.

Στο Ιδαίο άντρο, σπηλιά στον Ψηλορείτη της Κρήτης, ο νήπιος Δίας προστατευόταν και διατρεφόταν μεταξύ άλλων και από την αίγα (κατσίκα) Αμάλθεια, με το γάλα της αλλά και με μέλι.

Ο μελλοντικός βασιλιάς των θεών του Ολύμπου είχε βέβαια ασυνήθιστη δύναμη, ώστε παίζοντας με την τροφό του έσπασε άθελά του το ένα κέρατό της, το οποίο από τότε είχε τη θεϊκή ιδιότητα να παρέχει τροφές χωρίς τέλος, όπως παρείχε η αίγα στον θεό.

Σε έναν άλλο μύθο, το Κέρας της Αφθονίας δημιουργήθηκε όταν ο ημίθεος Ηρακλής πάλεψε με τον ποτάμιο θεό Αχελώο, ο οποίος αναπαριστανόταν συχνά με κέρατα (είτε ως ανθρωπόμορφος, είτε ως ταυρόμορφος) και έσπασε ένα από τα κέρατά του

Απεικονίσεις κατά τη νεότερη εποχή

Σε απεικονίσεις των τελευταίων αιώνων το Κέρας της Αμαλθείας παριστάνεται συνήθως ως ένα κούφιο καλαμένιο ή ψάθινο καλάθι, που απλώς έχει το σχήμα κέρατου, γεμάτο με διάφορα φρούτα και λαχανικά. Στο μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Αμερικής το σύμβολο κατέληξε να συνδεθεί με την Ημέρα των Ευχαριστιών και τον θερισμό.

Το ετήσιο φεστιβάλ φαγητού και κρασιού που γίνεται κάθε Νοέμβριο στο Χουίσλερ του Καναδά ονομάζεται επίσης «Cornucopia». Δύο Κέρατα της Αμαλθείας απεικονίζοναι στη σημαία και την πολιτειακή σφραγίδα του Αϊντάχο.

Η Μεγάλη Σφραγίδα της πολιτείας της Βόρειας Καρολίνας δείχνει την Ελευθερία όρθια στα αριστερά και την Αφθονία καθιστή στα δεξιά με ένα μεγάλο Κέρας της Αμαλθείας δίπλα της.

Ο θυρεός κρατών της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής περιέχει επίσης το Κέρας, ως σύμβολο της ευμάρειας: της Κολομβίας, του Παναμά, του Περού και της Βενεζουέλας. Το ίδιο και ο θυρεός της Πολιτείας Βικτώρια της Αυστραλίας.

Το Κέρας της Αμαλθείας αποτελεί επίσης θέμα για τατουάζ και το Χαλοουίν, ως σύμβολο και γονιμότητας και τύχης.