Κάθε χρόνο τέτοια περίπου εποχή (αν και ολα τα ρύθμιζε ο καιρός) ήταν η χαρά μου να με πάρει η μάνα μου και να πάμε στις σταφυδολιές.
Ο συγχωρεμένος ο πατέρας τους έτρώγε ακόμα και στα μακαράνια και γι αυτό η μάνα φροντιζε να εχουμε όλο το χρόνο όπως η αδελφη μου τώρα στο Μορόνι που τσήμοιασε.
Τότε βέβαια ήταν κι άλλες εποχές οι χονδρολιές κυριαρχούσαν στην πάνω ρίζα κι όχι μόνο…
Σήμερα οι πιό πολλοί τση ξεπατώσανε για να βαλουνε λέει δενδρύλλια που βγάζουνε πιο πολύ λάδι και καλυτερης ποιότητας ή γιά καυσόξυλα.
Γιαυτό και σήμερα είναι δυσεύρετες. Πάντως εμείς καταφέραμε και βρηκαμε με τον φίλο τον Μανώλη ένα κουβά χτες…Αδιάψευτος μάρτυρας η φωτογραφία!
